Ana Sayfa Bir Başarı Öyküsü Aydilge Sarp Kimdir? Üniversitem Albümler Menü Küçük Şarkı Evreni  2006 Sobe  2009 Kilit   2011 Şarkı Sözleri Videolar Galeriler Menü Galeri 1  Galeri 2  Galeri 3 Galeri 4 - 2011 Resimleri Performans Galeri Kitaplar Menü Aşk Notası   2011 Altın Aşk Vuruşu  2006 Bulimia Sokağı  2004 Kalemimin Ucundaki Düşler  1998 Söyleşiler Menü Milliyet Cadde  Star Powerturk   Akşam 2011 Hürriyet Kelebek Tempo   E-Kolay  Akşam Zaman  Akademi Bülteni Radikal  FormSante Rock in Rock  Netbul Greenpeace Projesi Greenpeace Söyleşileri Akşam  Vatan  Sabah  Zaman Aydilge on Web

Star Gazetesi Söyleşisi  Benim için 'Aydilge çok sevimli bir kız' diyorlar Aydilge üçüncü albümü Kilit’te Pink Floyd’un ses mühendisiyle çalıştı. Genç sanatçı Türkiye’de rock’ın başkaldırısıyla arabeskin ‘Bittim mahvoldum’ kabullenişinin karıştığını söylüyor. Kilit Aydilge’nin üçüncü albümü. Yine sözlerin hepsini, müziklerin çoğunu yazmış. Kendi çekirdek ekibinin yanı sıra önem verdiği insanlarla çalışmış. Aydilge ile albümünü rock müziği ve bu alemde kadın olmayı konuştuk. İşte anlattıklarından satırbaşları... • Rock ortamı çok cinsiyetçi. Rock’ta kadın müzisyenler de erkeksi oluyor. Erkek gibi kadın olduğun zaman rock piyasası benimsiyor seni. Benim için ‘Aydilge çok sevimli bir kız’ diyorlar. • Çok fazla acı var ülkemizde. Rock’taki isyanla arabeskteki isyan birbirine karıştı. İkisi aslında farklı. Rock’taki isyan, üstüne gelene, dayatılana başkaldırıdır. Arabesk ise ‘Yandım, bittim, mahvoldum’ der ve kabullenir. • Bizim ülkemizde ağır abi olmak, acıklı durmak çok moda. Akıllı adam diyorlar. Ama mutlu olan sanki hiçbir şeyin farkında olamaz, entelektüel olamaz. Alternatif olma noktası üzerinden prim yapıldığında bunun alternatifliği kalmaz. • Çevreyle ilgilendim, kadına yönelik şiddetle ilgili de bir şey yapmak istiyorum ama yaptığım işlerin klişeleşmesinden korkuyorum. Bir konsere konuyla hiç ilgilenmeyen biri sırf adam toplamak için çağrıldığında onunla birlikte ben kirleniyorum. • İnsan öldüğü zaman bir portre çıkar ya ortaya, ben o Aydilge’nin çok güzel bir kadın olmasını değil, anlamlı bakmasını isterim. Blumianın romanını yazdı Aydilge'nin Blumia Sokağı adında bir romanı var. Genç sanatçı yediklerini çıkartma olarak ortaya çıkan bu yeme bozukluğuyla tanışmasını şöyle anlatıyor: “Amerikan Kültürü ve Edebiyatı mezunuyum. Cinsiyet araştırmaları dersinde hocamızın ilk sözü ‘Merhaba, ben blumiktim’ oldu. Çok güzel, sağlıklı deyince akla gelecek görünümde bir tip. Blumia kadının vücudu üzerine nasıl oyunlar oynandığını, kendimizi belirli kalıplara sokmak için ne ödünler verdiğimizi öyle güzel özetliyor ki. Reklamlarla falan aşılanan her neysek onun yetersiz olduğu ve tüketerek tamamlanabileceğimiz. Özgüven eksikliği, bedenine şiddet uygulama isteği oluşuyor. ” Roman yazma süreci ise şöyle gelişmiş: “Üniversite birincisi olup ABD’ye burs kazandım. Yüksek lisans ve doktorayı birlikte veriyorlar, muhtemelen orada profesör olacağım. Hayatımı benim adıma çizdiler. Ben şöyle oldum: ‘İyi de ben edebiyat profesörü olmak istemiyorum ki.’ Sadece İstanbul’da müzik yapma şansımın olduğunu biliyordum. İstanbul’a geldim, tek kişiyi bile tanımıyorum. ‘Bari yüksek lisansa gireyim yoksa kafayı yiyeceğim’ dedim. Ve o boşlukta içimden Blumia Sokağı çıkıverdi. Romanı yazarken yurtdışından yazıştığım blumik kızlar vardı, o sırada biri öldü. Çok fena oldum. O da romanda var.” Başkalarından aldığı miktarı istemedi tabii ANDY Jackson Pink Floyd’dan sonra sadece David Gilmour’la çalışıyor. Aydilge “Pink Floyd’un müziğinde büyülü, sanki düşler alemindeymiş gibi bir his vardır, yer çekimi yok gibidir ya. İşte Andy Jackson’ın eseri o. Beş şarkının onun analog stüdyosunda kaydedildi.” Aydilge’nin Jackson’la tanışması da ilginç: “David Gilmour’ın değişik ses tonlarına, değişik yorumlara merakı var. Arkadaşım onun stüdyosunda asistanlık yapıyordu. ‘Birkaç parçayı yolluyorum, bakalım ne diyecek’ dedi. Ben hep ‘Hayallerinizi kovalayın’ derim, şarkılarda da söylerim bunu. Kendi kendime dedim ki ‘Bunları diyorsun, bir yandan da ‘Koskoca müzisyen ilgilenir mi’ diyorsun. ‘Yolla’ dedim. Tabii onun istediği rakamları karşılamam imkansız. Ama o her şeyin farkında biri olduğu için bu işi kabul etti.” Söyleşi: Ayşe Düzkan  Diğer Söyleşiler Milliyet Cadde söyleşisi: Rock söyleyen cici bir kızım Powertürk söyleşisi: Hayat her zaman kırılması gereken kilitlerle dolu... Akşam Gazetesi söyleşisi: Kilit kırmayı ve kelepçe çözmeyi seven bir müzisyen... Hürriyet Kelebek söyleşisi: Sahneye çıktığımda kafayı yiyorum Tempo Dergisi söyleşisi: `Bulimia Sokağı'nın kahramanı yemek bağımlısı E-Kolay.Net söyleşisi: Aşk İyileştirir Form Sante söyleşisi: 90-60-90'lık Cehennem Radikal söyleşisi: Oh be! Böyle insanlar da varmış! Rock in Rock söyleşisi: Bir merhabanın ardındaki birikmişlik... Netbul söyleşisi: Korkmayın girin Küçük Şarkı Evreni'ne... Siyahperde.Net söyleşisi: Rock star olmayı canım istemiyor Akşam söyleşisi: Bu kültür hepimizi bir şeye bağımlı yapıyor Zaman söyleşisi: Rock söylemek için ille de böğürmek gerekmiyor Akademi Bülteni söyleşisi: Popüler olmak umurumda değil...

Paylaş |

Aydilge Connection     XML Site Haritası   RSS Feed   HTML Site Haritası