 aydilge sarp
 |
 Avuntu |
Diğer Öyküler
|
Ne garip ki, kendimi yakın hissettiğim, yanında huzur bulduğum insanlar, Cheov, Shakespeare, Tolstoy gibileri… Bu insanların yıllar önce yaşadığını ve şimdiye kadar kimsenin onlardan daha iyi yazmadığını düşünürseniz, kendimi ne kadar yüce insanların dünyasının üyesi saydığımı görürsünüz.
Ama aslında bu doğru değil. Ne yazık ki onlardan çok aşağılardayım ben. Onlarca değişik ülkedeki farklı kültürler, onu bırakın, aynı kültür içinde bulunan birbirinden apayrı insanlar onların eserlerini el üstünde tuttular. Bir Rus ve Alman arasındaki farka rağmen; Ahmet ile Ayşe hiç anlaşamazken, o eserler sanki herkesin ruhuna göre ayarlanmıştır.
İşte ne kadar çok dünya yüreğini açıp buyur ediyorsa, o eserin büyüklüğü o kadar çok artar. Bunların yanında, zamanın değiştiremediği bir tek şey yokken, o bile yenemedi bu eserleri. Evet; herşey her an daha farklı, iyiler, kötüler, güzel ve çirkinler hep değişiyor ama mükemmelliği değiştirmek biraz sıkıyor be dostlar…
Ve zavallı ben, kendini zeki sanan aptallar gibi kendime onların arasında bir yer bulmaya çalışıyorum. Sıradan yaşadıkları için insanları suçluyorum, bunun nedenini de diğerlerinden üstün olduğumu söyleyerek açıklıyorum. Belki de bütün bunlar, sıradan diye aşağıladığım o hayatı bile yaşamaktan aciz olan ruhumu avutmak için yarattığım başarısız bir savunma mekanizmasından ibarettir.
|
||
Diğer Öyküler
|
||
