 aydilge sarp
 |
 Mürekkep |
Diğer Öyküler
|
Günler tanık ne kadar çok uğraştığıma. Yazamıyorum işte, ne yazık. Senin kalemin tükenmez demiştin bana ama her sıradan tükenir nasıl tükendiyse, içimdeki mürekkep de öylece uçtu gitti işte...
Sen gelirsin de, gözlerinden birkaç mavi akıtırsın ve yazarsın beni belki de. Sivri ucuyla kalemin, kazırsın ilham efendiyi dudaklarıma. Hani şairim ya ben, hani baştan aşağı yüreğim ya ben, tutarım ellerinden; tek tek bütün şiirlerimi gezdiririm sana. Bu gece yüreğimde kal be sevgili konuğum.
Küçük çocuklar nasıl mutlu olursa; birkaç yabancı, evlerine misafirliğe geldiğinde; teşekkürler sana; yeniden çocuk olabildim bu gece.
|
||
Diğer Öyküler
|
||
